لاله دریایی زردYellow Feather Star

لاله دریایی زرد Yellow Feather Star :

لاله های دریایی زرد از خانواده گونه Comasteridae می باشند. آنها دارای تعداد زیادی بازو و یا شاخک های پر مانند هستند و به کمک این شاخک ها، غذای مورد نیاز خود را از آب به دست می آورند. لاله های دریایی در آب های اندونزی، فیلیپین، دریای کورال، کالدونیای جدید، اقیانوس آرام، اقیانوس هند و به خصوص در دیواره های بزرگ مرجانی استرالیا یافت می شوند. آنها با کمک جریان های آبی تغذیه مورد نیاز خود را که عمدتا از پلانکتون ها تشکیل شده است را به دست می آورند و به سبب همین جریان های آبی و حرکت بازوهای خود، منظره ی زیبایی را خلق می کنند.

تعدادی از متخصصان دریایی با مدیریت آنجلا استیونسون (Angela Stevenson) از دانشگاه بریتیش کلمبیا بیش از یک دهه لاله های دریایی و تعدادی دیگر از خار پوستان دریایی را مورد مطالعه قرار داده اند که نتیجه این مشاهده و کشفیات می تواند کاربردی و بسیار جذاب باشد . ما در تیم ایران کورال بنا داریم تجربیات و جزئیاتی از آن را مختصر ،بسیار کاربردی و جذاب در این صفحه به نگاره درآوریم:

جایی که آنجلا استیونسون و دیگر همکارانش لاله های دریایی را مورد مطالعه قرار داده اند، دیواره ی بزرگ مرجانی استرالیا بوده است که تعداد بی شماری از این گونه ها در آن مناطق زندگی می کنند. آنها در ابتدا به همزیستی جالب بعضی از میگو ها، حلزون ها و خرچنگ های دریایی که بر روی بازوهای لاله های دریایی زندگی می کنند پی برده اند . همچنین آنها متوجه ترمیم و رشد سریع دوباره ی بافت و بازوهای آسیب دیده ی لاله های دریایی شدند که در نوع خود بسیار جالب است. 

بله، این درست است. لاله های دریایی می توانند به سرعت اندام آسیب دیده ی خود را دوباره ترمیم و احیا کنند. برخی از لاله های دریایی می توانند حداکثر تا 150 بازو داشته باشند و اگر یک بازو را قطع کنید، با اندازه رشد میانگین 1 میلی متر در روز، از نو رشد خواهد کرد. 

ماهی ها بزرگ ترین مصرف کننده های لاله های دریایی هستند، اما موجودات کوچک دیگر که بر روی بازوهای آنها زندگی می کنند نیز ممکن گاهی اوقات از میزبان خود تغذیه کنند. طبق گفته استیونسون ، بسیاری از آنها حتی زحمت جستجوی غذا را ندارند. آنها به سادگی صبر می کنند تا لاله های دریایی به وسیله ی بازوهای چسبناک خود مواد غذایی را به دام بیندازند و سپس از آنها تغذیه کنند. 

طبق نظر استیونسون، بازسازی دائم اندام ممکن است دلیلی باشد که این موجودات پس از 200 میلیون سال زندگی بسیار موفق بوده و هستند. همچنین بر این باور است که، نمی توان از طول عمر دقیق آنها مطمئن شد، ولی فکر می کند هر یک از آنها دارای سن بالایی می باشند و تقریبا آنها جاودانه هستند. وی اظهار داشته است که هر لاله دریایی می تواند به دفعات بافت آسیب دیده خود را ترمیم کند و این به هیچ عنوان دارای محدودیت نیست و آنها می توانند بارها به حداکثر اندازه ی برسند و به خوبی زندگی کنند، ولی تا زمانی که از تغذیه مناسب و نور ایده آل بهره مند باشند. 

دیگران در مورد اظهارات استیونسون خیلی مطمئن نیستند. توماس باومیلر (Tomasz Baumiller) از دانشگاه میشیگان، بر این باور است که؛ این مسئله که لاله های دریایی محدودیتی در ترمیم و احیا بافت های خود ندارند، یک حقیقت انکار نا پذیر است، ولی این مطلب نمی تواند به معنای جاودانه بودن لاله های دریایی تلقی شود. 

باومیلر می گوید: “بعضی از قسمت های بدن لاله دریایی را نمی توان دوباره احیا کرد – دیسک مرکزی که برخی از سیستم های عصبی و سیستم های دیگر را در خود جای داده است باید حفظ شود. بنابراین این قسمت از بدن می تواند پیر شود. ” نکات او اشاره به طول عمر طولانی در این موجودات دارد ، اما او هنوز نمی داند که آنها در اثر پیری می میرند یا نه.

گردآوری و ترجمه توسط تیم ایران کورال .