جراح ماهی زرد :

 

جراح ماهی زرد Yellow Tang یکی از گزینه های قطعی نگهداری توسط ریفر ها و علاقه مندان جهت نگهداری در آکواریوم های آب شور دریایی است. این ماهی با بدن زرد رنگ و بیضی شکل خود به هر آکواریوم آب شوری شادابی می بخشد.

جراح ماهی زرد یک شناگر بسیار فعال است که در بیشتر زمان آن را مشغول شنا در نقاط مختلف آکواریوم مشاهده می کنید. 

 

زیستگاه اصلی جراح ماهی زرد Zebrasoma flavescens، آب های هاوایی است، اما در واقع؛ در سراسر اقیانوس آرام تا اندونزی و دیواره ی بزرگ مرجانی استرالیا گسترش یافته است. جهت نگهداری این گونه به آکواریومی با حداقل گنجایش 380 لیتر یا بزرگتر به همراه صخره های زنده فراوان و فضای کافی برای شنا نیاز است. 

 

همانند سایر جراح ماهیان، این عضو از خانواده Acanthuridae نیز قلمرو طلب است و ممکن است رفتاری تهاجمی با سایر جراح ها از خود نشان دهد، به خصوص نسبت به گونه های خاص خود. اما شاید به جرات بتوان گفت که جراح ماهی زرد Yellow Tang بهترین نوع در بین اعضای خانواده ی خود است، زیرا؛ از مقاومت نسبتا بالایی برخوردار است، رنگ فوق العاده جذابی دارد و همچنین از لحاظ رفتاری نسبت به سایر جراح ماهیان آرام تر است، بنابراین؛ موارد ذکر شده این ماهی را به یکی از متداول ترین و بهترین ماهیان آب شور بدل کرده است. 

 

اگرچه جراح ماهی زرد Yellow Tang ممکن است غذاهای گوشتی را به همراه سایر ماهیان موجود در آکواریوم بخورد، اما بسیار مهم است که به این ماهی انواع گیاهان و جلبک های دریایی ارائه شود.

این مسئله سیستم ایمنی بدن آنها را تقویت می کند، رفتار پرخاشگرانه ی آنها را کاهش می دهد و همچنین سلامت کلی بدن آنها را نیز بهبود می بخشد. 

جلبک های دریایی ورقه ای خشک شده را به یک تکه صخره بسته یا به کمک گیره ی مخصوص جلبک ها استفاده کرده و این روش را حداقل هفته ای 3 بار تکرار کنید. گیاهان دریایی، جلبک ها و حتی سبزیجاتی مانند؛ اسفناج یا برگه ی کاهو همگی از محصولات ایده آل هستند و استفاده از آنها بسیار آسان است. 

 

همچنین قابل ذکر است که این گونه از ماهیان دریایی گزینه ی بسیار خوبی برای کنترل میزان جلبک ها در آکواریوم های آب شور تپه مرجانی یا فقط ماهی هستند.

 

 

 

 

جراح ماهی زرد (Zebrasoma flavescens) یک ماهی آب شور از خانواده Acanthuridae است. این ماهی یکی از بهترین و محبوب ترین گونه های آبزیان آکواریوم های دریایی است. رنگ آن زرد روشن است و در اطراف صخره های مرجانی زندگی می کنند. این جراح ماهی دارای یک تیغ نواری شکل سفید رنگ، درست قبل از دم برای محافظت از خود در برابر مهاجمان دارد.

 

جراح ماهی زرد برای اولین بار توسط ادوارد ترنت بنت (Edward Turner Bennett)، طبیعت شناس انگلیسی در سال 1828 میلادی از مجموعه ای در جزایر هاوایی به عنوان Acanthurus flavescens معرفی و توصیف شد. 

 

 

توصیف و زیست شناسی :

 

ماهیان بالغ می توانند به طول 20 سانتی متر (7.9 اینچ) و ضخامت 1-2 سانتی متر (0.39-0.79 اینچ) رشد کنند. جنس های نر بالغ تمایل دارند بزرگتر از ماده ها باشند . جراح ماهیان زرد دارای رنگ زرد روشن هستند. در شب ، رنگ زرد کمی محو می شود و یک لکه قهوه ای برجسته در وسط با یک نوار سفید افقی ایجاد می شود.

 

آنها در طول روز به سرعت رنگ زرد روشن خود را بازیابی می کنند. آنها می توانند تهاجمی باشند ، مستعد بیماری های دریایی هستند و ممکن است بسیار به ندرت به مرجان های دریایی داخل یک آکواریوم تپه مرجانی آسیب برسانند.

 

جراح ماهی های زرد نر و ماده بسیار شبیه به هم هستند. با این حال ، هنگام جفت گیری، نرها تغییر رنگ می دهند و ظاهری “درخشان” دارند که آنها را قابل تشخیص می کند . جراح ماهی زرد دارای 5 خار پشتی به همراه 23-26 اسکلت نرم پشتی است. جراح زرد همچنین دارای 3 خار مقعدی و 19-22 اسکلت نرم مقعدی است . یک تیغ سفید رنگ از ستون فقرات بر روی باله دمی آن وجود دارد که می تواند برای دفاع از آن استفاده کند.

 

پوزه جراح ماهی زرد به طور متوسط ​​بیرون زده است. دهان آن کوچک با دندان های نازک است که نسبتاً نزدیک یکدیگر در داخل دهان جراح ماهی زرد قرار گرفته اند . در نوجوانان ، 12 دندان بالا و 14 دندان پایین وجود دارد. در بزرگسالان ، 18 دندان بالا و 22 دندان پایین وجود دارد.

 

 

 

 

 

تولید مثل

 

تولید مثل و تخم ریزی جراح ماهی زرد در طول سال اتفاق می افتد و یک بار به اوج خود می رسد . تخم ریزی به طور معمول در زمان کامل شدن ماه اتفاق می افتد، بنابراین؛ این نشان می دهد که نوعی دوره تناوبی ماه در جریان است. تخم ریزی به صورت جفت یا گروهی اتفاق می افتد و لقاح خارجی است .

 

تخم های ماهی در آب های آزاد رها می شوند و یک رنگ زرد مانندی در اطراف تخم ها وجود دارد . جراح ماهیان زرد از تخم های خود محافظت نمی کنند و هنگامی که ماهی ها از تخم بیرون می آیند، تحت مراقبت والدین قرار نمی گیرند و خود باید در برابر آسیب ها و شکارچیان از خود محافظت کنند.

این عادت از جراح ماهیان یلو تانگ باعث می شود تا عمده ماهیانی که از تخم بیرون می آیند به وسیله عوامل مختلف از بین بروند.

 

 

تغذیه و رژیم غذایی

 

در محیط زیست طبیعی، جراح ماهیان زرد از جلبک های چوبی بنتیک و سایر مواد گیاهی دریایی تغذیه می کنند. در اسارت و محیط های آکواریومی معمولاً از غذاهای آکواریومی مبتنی بر گوشت/ماهی تغذیه می کنند، اما اثرات طولانی مدت این رژیم بر سلامت مشکوک است. با این حال ، اکثر متخصصان در صنعت آکواریوم دریایی شک و تردید کمی دارند که چنین رژیم غذایی مناسب و متعادل از جمله مواد گیاهی و حیوانی به هیچ وجه برای ماهیان معمولاً گیاهخوار مانند؛ جراح ماهیان مضر نخواهد بود، زیرا آنها هنوز هم گاهی به اسیدهای آمینه پیچیده و مواد مغذی نیاز دارند که فقط آبزیان اقیانوس می توانند آن را تأمین کنند.

در طبیعت، جراح ماهی های زرد با پاک کردن رشد جلبک از پوسته لاک لاک پشت های دریایی خدمات نظافتی به آنها ارائه می دهند.

 

 

 

 

 

زیستگاه

 

جراح ماهی زرد در زیستگاه طبیعی خود در هاوایی معمولاً در صخره های کم عمق، از 2 تا 46 متر (6.6 تا 150.9 فوت) عمق ، در اقیانوس آرام (ریوکیو، ماریانا، مارشال، مارکوس، ویک و هاوایی) در غرب هاوایی و شرق آن یافت می شود. همچنین گزارش هایی مبنی بر پیدا شدن آنها در سواحل فلوریدا در غرب آتلانتیک مرکزی گزارش شده است.

 

زیستگاه جراح ماهی زرد، گرمسیری با محدوده دمایی 24-28 درجه سانتیگراد است . مناطق هاوایی رایج ترین مکان در جهت صید و  برداشت برای نگهداری در آکواریوم های دریایی است، جایی که تا 70 درصد از جراح ماهیان زرد برای صنعت آکواریوم از آنجا تامین می شود.

همچنین بیش از 70% از محدوده و زیستگاه های طبیعی جراح ماهیان زرد از جمع آوری و ماهیگیری محافظت می شود. این ماهی زیبا توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان “حداقل نگرانی” ذکر شده است.

 

 

شکارچیان و تهدید های محیطی

 

جراح ماهیان زرد دارای شکارچیان طبیعی زیادی از جمله ماهیان بزرگتر، کوسه ها ، خرچنگ و هشت پا می باشند.  تهدید دیگر تخریب زیستگاه است که توسط انسان ایجاد می شود .

نمونه هایی از تخریب زیستگاه ناشی از انسانها آلودگی است که از خشکی شروع شده و به آب جاری می شود، آسیب فیزیکی و تخریب ناشی از آن شیوه های ماهیگیری مضر و همچنین صید بی رویه، برداشت مرجان های دریایی و غواصی ، که به طور بالقوه می تواند باعث تخریب تپه های مرجانی شود.

 

 

حفاظت

 

وضعیت حفاظتی به عنوان کمترین نگرانی برچسب گذاری شده است ، اما راه های زیادی برای محافظت از جراح ماهیان زرد وجود دارد . بهترین و برجسته ترین آن این است که جراح زرد در حال آشکار بیشتر برای استفاده در آکواریوم پرورش داده می شود، بنابراین جمع آوری این ماهی از اقیانوس به شدت کاهش یافته است.

این به جراح ماهی های زرد وحشی اجازه می دهد تا بدون گرفتن تعداد زیادی رشد کنند، بنابراین احتمال بقای این گونه بیشتر می شود.

 

 

یلوتانگ ها در آکواریوم های دریایی

 

جراح ماهی زرد معمولاً به عنوان ماهی آکواریوم های آب شور نگهداری می شود . در سال 2015، محققان آنها را با موفقیت در اسارت پرورش دادند. جراح ماهیان زرد پرورش یافته در اسارت اکنون به طور معمول برای خرید در فروشگاه های ماهی و فروشندگان آنلاین در دسترس هستند.

آنها می توانند در طبیعت تا 8 اینچ (20 سانتی متر) رشد کنند ، اما در محدوده 2 “تا 4” به آکواریوم ها معرفی می شوند . برخی از نمونه ها به بزرگی 6 اینچ گه گاه در دسترس هستند. 

 

جراح ماهیان زرد در محیط زیست طبیعی خود می توانند گاهی تا 30 سال عمر کنند. 

 

 

 

 

 

 

 

جراح ماهی زرد: ترجمه و گردآوری شده توسط تیم ایران کورال .

منبع جزئی جراح ماهی زرد : liveaquaria

منبع: fishbase